Wyobraźmy sobie, że wieczorem zapalamy w swoim pokoju światło- co się wówczas dzieje. Robi się jasno- nagle, natychmiast… Ale nie tylko my widzimy światło, widzą je przechodnie na ulicy zaglądający nam w okno i mieszkańcy sąsiedniej kamienicy którzy całkiem przypadkiem popatrzą akurat w kierunku naszego źródła światła. Światło…światło rozprzestrzenia się bowiem tak szybko, że nie jesteśmy w stanie stwierdzić jakiegokolwiek opóźnienia nawet wtedy, gdy jesteśmy bardzo oddaleni od jego źródła. Oznacza to iż zdążyłoby nam przelecieć setki tysięcy razy przed nosem w trakcie wypowiadania krótkiego słowa...światło.
Otóż już włoski fizyk Galileusz próbował w 1581 roku zmierzyć prędkość światła. Lecz biorąc pod uwagę ówczesne zdolności pomiarowe urządzeń nie wychodziło mu to gdyż światło poruszało się dla niego zbyt szybko. Pomiar ten udał się uczonym dopiero pod koniec XIX stulecia. Od tego czasu wiemy, że światło rozchodzi się w próżni z niewyobrażalnie dużą prędkością- około 300000km/s. Ale czy to dużo. Tak to dużo, zauważmy że sygnał wysłany przez astronautę z Księżyca dociera na Ziemię po 1,3(3) sekundy, a z oddalonego o 150 milionów kilometrów Słońca- po ok. 8 minutach. Dlatego mówi się, Księżyc znajduje się w odległości 1,3 sekundy świetlnej od Ziemi a Słońce- około 8 minut świetlnych.
Prędkość światła jest absolutną prędkością maksymalną dla wszelkiego rodzaju sygnałów, jakie możemy wysyłać i otrzymywać z kosmosu co zostało przetestowane wszelkiego rodzaju eksperymentami. W próżni promieniowanie laserowe oraz fale radiowe poruszają się dokładnie z prędkością światła. Cząstki elementarne oraz atomy, a także rakiety i statki kosmiczne nie są w stanie osiągnąć magicznej prędkości nawet wtedy, gdy próbuje się je maksymalnie przyśpieszyć. Z Tego wynika iż nic nie jest w stanie poruszać się szybciej od światła
Światło posiada jeszcze jedną równie zadziwiającą właściwość . Gdy obserwujemy różnego rodzaju źródła światła np. żarówkę, błyskawicę czy mrygający telefon z komunikatem o rozładowanej baterii, stwierdzamy, że światło porusza się ku nam zawsze z tą samą prędkością. Co w zasadzie nie jest dziwne gdyż rozchodzący się dźwięk też posiada stałą prędkość niezależnie od tego czy to jest odgłos tłuczonego szkła na weselu czy porządny grzmot burzy. Lecz tu w przypadku światła pojawiają się „schody”. Możemy zaobserwować coś nowego i niepojętego: gdy z olbrzymią prędkością poruszamy się ruchem jednostajnym w kierunku źródła światła, czyli po prostu pędzimy na złamanie karku promieniom światła naprzeciw, nie porusza się ono ku nam szybciej niż gdybyśmy stali nieruchomo- mierniki wskazują zawsze taką samą wartość jego prędkości i nic nie jesteśmy w stanie zrobić by ona się odchyliła. Co oznacza że gdybyśmy lecieli w stronę światła z prędkością 100000km/s na spotkanie światłu to nie zbliża się ono z prędkością 400000km/s lecz zachowuje swoją stałą szybkość 300000km/s. Daje nam to jakże prosty i dziwny rachunek gdzie 100000km/s + 300000km/s nie daje nam 400000km/s tylko 300000km/s. to tak jakbyśmy wykonali działanie 2 + 2 i wyszłoby nam 3. Tak samo się dziej gdybyśmy od źródła światła oddalali się.
Gdybyśmy w dalekiej przyszłości w superszybkim statku rodem z gwiezdnych wojen mogli z prędkością równa 90% prędkości światła oddalać się od jakiejś gwiazdy, to nawet wtedy jej światło docierałoby do nas z prędkością stałą równą 300000km/s. co oznacza iż obojętne jest skąd obserwujemy światło- z Ziemi czy ze statku kosmicznego- jego prędkość jest zawsze ta sama. Przez co oznaczamy je literą „c” która pochodzi od łacińskiego constans czyli stały. Tę właściwość uczeni już poznali w XIX. Ale dopiero fizyk który zasłużył na miano wielkiego- Albert Einstein wyciągną poprawne wnioski i stałość prędkości światła uczynił podstawą swojej teorii względności …
